5 feiten en fabels over afval scheiden

23 februari 2021 2 minuten leestijd

1. Thuis afval scheiden hoeft niet, want nascheiden werkt ook

Nascheiden is afval scheiden nádat het is opgehaald. Machines halen dan herbruikbare materialen uit het restafval. Hartstikke handig, zou je zeggen. En dat is het voor sommige afvalsoorten ook zeker. Stalen blikjes en plastic flesjes vis je er bijvoorbeeld makkelijk uit. Maar voor andere afvalsoorten is nascheiden niet de oplossing. Papier, textiel, GFT en glas worden zelfs onbruikbaar voor recycling. Bedenk maar wat er gebeurt met een oude krant of sok. Tussen het restafval worden die helemaal nat en vies. Je kunt er niks meer mee. Dus blijf vooral thuis je afval scheiden. En houd het beleid van je gemeente in de gaten. Niet elke gemeente biedt nascheiding aan als alternatief. Het gebeurt vooral in grote steden.

2. Blikjes halen ze achteraf wel met magneten uit het afval

Voor stalen blikjes klopt dit inderdaad. Die kun je bij nascheiding voor 95 procent uit het huisvuil vissen met een magneet. Alleen: niet alle blikjes zijn van staal. Zeker een derde van de blikjes is gemaakt van aluminium en dat materiaal is níet magnetisch. Het verschil is lastig te zien. Weet jij welk blikje van welk materiaal is gemaakt? Waarschijnlijk niet, net als de meeste mensen. Daarom zamelen steeds meer gemeenten blikjes apart in, vaak samen met andere metalen verpakkingen, plastic verpakkingen en drankenkartons (PMD). Dat is maar goed ook, want een leeg blikje frisdrank kan eindeloos worden hergebruikt.

3. Gescheiden afval belandt toch weer op een grote hoop

Dit is echt een fabeltje. Gescheiden afval blijft gescheiden. Het is namelijk veel goedkoper om gescheiden afval te verwerken dan één hoop gemengd afval. De gemeente zorgt dat het afval bij de juiste verwerker terechtkomt. De glasverwerker maakt nieuw glas van oud glas. De papierverwerker maakt nieuw papier van oud papier. En de GFT-verwerker maakt van groente-, fruit- en tuinafval compost voor je planten en biogas voor je auto. Dus die grote afvalhoop bestaat echt niet. Heel soms keurt een verwerker het gescheiden afval af. Als er te veel plastic tussen het oud papier zit bijvoorbeeld. Scheid je afval daarom altijd zorgvuldig.

4. Ingeleverde batterijen komen in de derde wereld terecht

Hier kunnen we gelukkig duidelijk over zijn. Als je lege batterijen inlevert bij een Wecycle-inleverpunt, kun je er voor 100 procent van uitgaan dat ze op de goede plek terechtkomen. Dat wil zeggen: bij een gecertificeerde recyclefabriek in Europa. Die fabriek haalt alle waardevolle metalen uit de batterijen, zoals staal, lood en zink. Daar maken we dan nieuwe producten van. Je batterijen krijgen zo een tweede leven in bijvoorbeeld een regenpijp, een kaasschaaf of een fiets. Verantwoord recyclen begint dus bij jou. Heb je lege batterijen liggen? Gooi ze niet in de prullenbak, maar lever ze in bij een van de ruim 27.000 inleverpunten van Wecycle.

Lees ook: Waarom je batterijen niet in de prullenbak gooit

5. De gemeente verdient aan afval scheiden, terwijl ik het werk doe

Dat zou echt oneerlijk zijn. Het is dan ook niet waar. Elk huishouden in Nederland betaalt afvalstoffenheffing aan de gemeente. Met deze inkomsten kan de gemeente het huisvuil ophalen en verwerken. Gemiddeld betalen huishoudens € 263,- per jaar. Dat lijkt veel, maar afval verwerken kost ook veel geld. De grootste kostenpost is het verbranden van restafval. Gescheiden afval verwerken is veel goedkoper. Geld verdienen aan afval scheiden kunnen gemeenten niet. Als er geld over is, moeten ze dat het jaar erna verrekenen in de afvalstoffenheffing. Dus blijf je afval scheiden. Beter voor het milieu én je portemonnee.